Dichtertje

Mijn blognaam is een eerbetoon aan Nescio, de schrijver van De Uitvreter, Titaantjes, Dichtertje, en vele schitteringen van schetsen & dagboeknotities...


www.deaanraking.be


"Groot was God die middag en goedertieren. Door onze ogen kwam Zijn wereld naar binnen en leefde in onze hoofden. En onze gedachten gingen woordeloos uit over de wereld, ver over de gezichtseinder gingen zij. En zo vloeiden de wereld en wij beurtelings in elkaar over. Bekker zei datti z'n hart voelde uitzetten en toen ik m'n ogen dicht deed, was 't of m'n hoofd vol goud licht en blauw water was en wonderlijke rillingen gingen door m'n ruggemerg. Ik voelde daar de wereld, die om mij lag." (uit: Buiten-IJ, Nescio)

*

"Objets inanimés, avez-vous donc une âme / Qui s'attache à notre âme et la force d'aimer ?" Lamartine

*

"Er zijn, zoals bekend, drie wegen om iets te leren kennen: de analytische, de intuïtieve, en de weg die de bijbelse profeten kenden: openbaring. Poëzie onderscheidt zich van andere vormen van literatuur doordat ze de drie wegen tegelijk gebruikt (met meer nadruk op de laatste twee). Want alle drie bestaan ze ook in taal, en soms volstaan een enkel woord, een eenvoudig ritme om de dichter daar te brengen waar niemand voor hem was, verder misschien dan hijzelf gewenst had. Wie een gedicht schrijft, doet dat vooral omdat hij daarin op een uitzonderlijke manier zijn bewustzijn versnelt, en zijn denken, en zijn verstaan van het universum. Wie ooit die versnelling ervaren heeft, wordt er afhankelijk van, zoals anderen afhankelijk worden van drugs of alcohol. Misschien is iemand met een dergelijke taalverslaving wel wat we een dichter noemen." (Joseph Brodsky)

*

"Que l'importance soit dans ton regard, non dans la chose regardée" (André Gide)

*

"Niet stoppen, na het slaan van de zwaarden tot spaden! Ga door met slaan en maak ze tot muziekinstrumenten." (Yehuda Amichai)

*

"Een van hartstocht vrij, gecultiveerd leven leiden, in de dauw van de ideeën, lezend, dromend en denkend aan schrijven, een leven dat traag genoeg is om zich altijd aan de rand van de weerzin te bevinden, maar voldoende overpeinsd om er nooit door te worden bevangen. Dat leven leiden ver van emoties en gedachten, enkel met de idee van emoties en het gevoel van gedachten. Goudgekleurd stilstaan in de zon, als een duister meer omringd door bloemen. In de schaduw de verheven individualiteit bezitten die niets eist van het leven. In het draaiende bestel als een wolk van bloemen zijn die door een onbekende wind wordt opgewaaid in de middag en door de verstarring van de avond neergelaten op de plek van het toeval, niet te onderscheiden tussen grotere dingen. Dit alles zijn met een degelijke en zekere kennis, vrolijk noch bedroefd, de zon erkentelijk voor haar glans en de sterren voor hun afstand. Niet méér zijn, niet méér hebben, niet méér willen? De muziek van de hongerende, het lied van de blinde, de relikwie van de onbekende wandelaar, de voetstappen in de woestijn van de lege kameel zonder bestemming? (Uit: Het boek der rusteloosheid, Fernando Pessoa)

*

"alles wat me maar invalt schilder ik, ik teken en schilder van alles op alles,
alle opvattingen waardeer ik gelijkelijk, tussen motieven maak ik geen keuze
en ik streef niet naar syntheses, tegenstellingen blijven bij mij rustig aangesteld en terwijl ze elkaar weerstreven, pleeg ik geen verzet, blijf ik buiten schot en beleef de vrijheid die alleen zij mij aanreiken, mijn schilderijen, mijn gedichten, deze gelukkig makende speelplaatsen waar geen wippen schommels verdringen, waar in zandbakken sahara’s en grote oceanen samenvallen.
niet zweer ik dus bij magere en niet bij vette schilderijen, geen voorkeur heb ik voor bepaalde paletten, vandaag vlucht ik in boombruin, morgen verdrink ik lachend in dauwblauw.
concretie, abstractie, het is mij om het even, ik weet nauwelijks het verschil, ik weet alleen dat het begrippen zijn stammend uit een begrippenwereld waarin ik een xenofobische vreemdeling ben en wens te blijven.

(Lucebert)